Modern rationalism transformed the modern homeland to a discursive space and time by means of institutes governing the modern society in all its walks. Based on the Newtonian and Kantian conception of space and time the discursive field is just a scene wherein any human individual adopts stewardship to create progress by reducing landscape and non-human life to auxiliary items for human’s benefit. In contrast, Aldo Leopold considered humans, non human life and the landscape as mutually influencing participants and enlarged (...) ethical care to all living participants and the landscape, called ´the land´. Integrity and autonomy of the homeland are the central topics of Leopold’s land ethics. Baird Callicott suggested to complete it with new metaphysical conceptions of space and time. -/- We formulated a metaphysical background for Leopold’s land ethics by phenomenology of space and time based on the Leibnizian conception of space-time. The latter is constructed by particular places and events called ´ecotopois´ embracing all human participants, locals and foreigners in a varying symbolic temporal and spatial field of dynamic process of identification and self consciousness. Adopting Warwick Fox´ transpersonal identification idea non-human life and landscape enriches these processes. Finally, it is not a matter of conquering the land, it is matter of making a community. -/- Though landscape and participants are particular, integrity and autonomy of the homeland claim the universal status of the land. Adopting Gadamer hermeneutical way of understanding, we reject mutual and equally understanding. Only acceptance of mutual prejudice makes room for asymmetric praxis between locals and foreigners as well as between humans and non-humans. What is more, Gadamer´s hermeneutics makes an ontological status of the foreigner possible and recognizes the interest of homeland’s particularity. This universal status is guaranteed as a priori space-time that links subject’s tradition and that of the land to actual contact with the foreigner. Transpersonal identification is a consequence of converging hermeneutical understanding of foreigner’s particularity and that of the landscape. Ethics of the land evolves from the ethical status of any foreigner in the own homeland. -/- . (shrink)

Since the early Medieval Time people contested theological legitimation and rational discursive discours on authority as well as retreated to refuges to escape from any secular or ecclesiastical authority. Modern attempts formulated rational legitimation of authority in several ways: pragmatic authority by Monteigne, Bodin and Hobbes, or the contract authority of Locke and Rousseou. However, Enlightened Anarchism, first formulated in 1793 by the English philosopher William Godwin fulminated against all rational restrictions of human freedom and self-determination. However, we do not (...) analyze anarchism by the ‘what’ and the ‘why’, but by looking for the best actual approach of Anarchist’s ‘Promised Land’. Furthermore, we follow the footsteps of Thoreau’s Walden Pond experiment considered as a place of salvation and prototype of 19th century romantic’s extreme individualism towards Leopold’s ethics of the land. Indeed, Thoreau’s and later Muir’s concepts of refuges are tightly connected to territorial and temporal bio-regional constraints and imply an internally organized public area based on mutualism and Hannah Arendt’s agape. From these ideas of refuges, Aldo Leopold formulated his Land-ethics that claimed integrity and autonomy of the ‘Land’. His foundation is a prototype of the eco-centric free space version of eco-anarchism as formulated by Bookchin. In order to formulate a philosophical foundation of eco-anarchism we reject Newtonian homogeneous space-temporal conception, preceding the whole Modern discours about authority and state. On the contrary, we adopt the pluralistic Leibnizian space-time from which thinking-humans do not dissociate themselves, but participate as part of the rational infrastructure of eco-refuges. In eco-refuges, citizen belong to the civil society that stays in equilibrium with the landscape and all forms of biological life. Space is the boundary condition of human activity and determines how borders, environmental organization and institutes are sustained. Space has its proper essence of sustainability, unity and integrity. The individual feelings of security are embedded in a timelike tradition and evolution of the free space, while individual particular conceptions of space and time integrate into the social processes of identification with the refuge. Therefore, the creation of eco-refuges transforms the actual world of national authorities into a world of anarchistic democratic eco-regional homelands. (shrink)

Time as the key to a theory of everything became recently a renewed topic in scientific literature. Social constructivism applied to physics abandons the inevitable essentials of nature. It adopts uncertainty in the scope of the existential activity of scientific research. We have enlightened the deep role of social constructivism of the predetermined Newtonian time and space notions in natural sciences. Despite its incompatibility with determinism governing the Newtonian mechanics, randomness and entropy are inevitable when negative localized energy is transformed (...) into spatially dissipative heat. In sharp contrast to the Newtonian notion, social constructivism makes room for the temporal twin of cyclic conservation and pseudo-linearly structural evolution both reconciling mechanical order and thermodynamic chaos in Leibnizian space-time. In the broad scope of natural sciences this triad nature of time produces a multiple reality and gives appropriate answers on virtual physical paradoxes. (shrink)

Niettegenstaande de tendens van het failliet van het multiculturalisme is multiculturele dialoog niet weg te denken in een zich globaliserende wereld. Taylor, Gadamer, Honneth en Kymlicka hebben een bijdrage geleverd op het vlak van de erkenning van identiteit, respect en waardering van verschil. Wij voeren het argument aan dat bovenstaande auteurs niet ontsnappen aan het postmodernistisch dilemma van zelfautonomie en slachtofferschap. Dit komt doordat zij in hun rationale vertrekken van het afzonderlijke subject en deze situeren in een ruimte-tijd waarin de (...) tijd slechts een historische rol heeft en de ruimte geen actieve rol speelt. Tegenover deze uitvloeisels van het postmodern denken stellen wij het eco-communau-tarisme. Vanuit de vaststelling dat het individu denkt, spreek en handelt in de context van zijn taal en cultuur en dus vanuit zijn gemeenschap, situeren wij dit subject en de gemeenschap tevens in een particulier territorium of het ecotoop. Door middel van Hacking’s sociaal constructivisme, het Leibniziaanse meerwereldenbeeld en het biologische paradigma als nieuw denkkader, structureren wij de gemeenschap volgens een cyclisch en een lineair tijdverloop. Het cyclische waarborgt de traditie van een gemeenschap, het lineaire doet de gemeenschap evolueren naar een moreel betere toekomst en heeft een transcendent statuut. Het eco-communautarisme biedt het kader voor een kwalitatieve evolutie van individuen en gemeenschappen. Het normerend aspect hiervan is de pluriforme en multiculturele dialoog. (shrink)

According to Whitehead, nature is disclosed to mind by an ensemble of events characterized by unobservable hidden intrinsic factors (e.g., mass, gravitation) and observable extrinsic factors (e.g., motion, density). Mass is not the substratum of dynamics. It implies spatial extension and temporal duration, which are both necessary conditions of observable natural phenomena. Therefore, an instant, deprived of duration, is immeasurable. Whitehead’s claims on mass, space, and time corroborate Verlinde’s alternative conception of quantum gravitation. Within the de Sitter space-time, this conception (...) starts from the competition of the short distance degrees of freedom of the Ryn-Takanayagi tensor with long-distance thermalized excitations. This enables the creation of a baryonic mass and a decrease in de Sitter entropy. The memory effect of the original baryon creation leads to gravitation and the production of extensive thermodynamic entropy. However, the baryon production shrinks, and the dissipating space-time transforms into a space-timeless cold sink with an accompanying strong contracting memory effect. This is equivalent to the alternate motion of a giant Carnot engine, where the heat source and sink energy exchange produce the eternal periodic dynamics of the Universe. This suggests that the Universe did not start from Big Bang but oscillated eternally as a Big Bounce Universe. (shrink)

Grenzen van dialoog -/- De universalismegedachte van de Verlichting heeft een -postmodernistische maatschappij van slachtoffers geschapen. Het geloofsverlies in de grote verhalen en de universalisering van het individu zorgen ervoor, dat zijn schreeuw naar verontwaardiging geen toehoorders meer vindt. Zijn roep in de woestijn gaat verloren in het chaotisch geschreeuw van de anderen. Tegenover dit koude, steriele postmodernisme stellen wij het eco-communautarisme. Vanuit de vaststelling dat het individu denkt, spreekt en handelt in de context van zijn taal en cultuur, dus (...) vanuit zijn gemeenschap, voegen wij aan Kants transcendentale ideeën 'Ik', 'Wereld' en 'God', een vierde idee toe: het 'Wij' of het principe van inclusiviteit. De Kantiaanse burgermoraal is Copernicaans geïnspireerd en steunt op de Newtoniaanse ruimte-tijdstructuur. Door middel van Hackings sociaal constructivisme, het Leibniziaanse meer-werelden-beeld en het biologische paradigma als nieuw denkkader, structureren wij de -gemeenschap volgens een cyclisch en een lineair tijdsverloop. Het cyclische waarborgt de traditie van een gemeenschap, het lineaire doet de gemeenschap evolueren naar een moreel betere toekomst. Het eco-communautarisme biedt het kader voor een kwalitatieve evolutie van individuen en gemeenschappen. Het normerend aspect hiervan is de pluriforme en multi-culturele dialoog. Een dialoog met grenzen. (shrink)

Iedereen zoekt geborgenheid in een eigenhuis, een plek onder de zon. Het vinden van een thuisplek is nochtans niet zo idyllisch als René Froger bezingt. Vooral in een multiculturele samenleving is de drang naar een thuisplek hevig. Op die plek exclusieve rechten uitoefenen wars van elke vorm van diversiteit, is een nieuw adagio. Wat voor de ene gemeenschap geborgenheid betekent, vormt voor een andere een regelrechte bedreiging. Hiertegen formuleren de auteurs een alternatieve landethiek in het spoor van Aldo Leopold. Deze (...) landethiek bouwen zij uit tot een fundamentele filosofie die radicaal breekt met de klassieke opvattingen van de Verlichting. De Leibniziaanse ruimte-tijd wordt de fundamentele basis voor de thuisplek. Cultuur, taal en landschap creeren de geborgenheid. Alle participanten van de thuisplek worden door diversiteit en het vreemde uitgenodigd tot openheid. Een ecologische ágape'verschijnt als een hernieuwde horizon. De onherbergzaamheid van de postmoderne samenleving heeft afgedaan. Steden transformeren tot multiculturele thuisplekken. Kunstwerken creeren landschappen tot plekken van identificatie. Thuisplekken worden plekken van geborgenheid waarmee men verbonden is, zoals een schildpad met haar schild... (shrink)